Mieszkam koło lasu. Bywa, że idę na mały spacer albo maszeruję z kijkami i zamiast na nogach poruszam się w przykucu. Nie da się wrócić bez maślaczka, kurki czy jakiegoś podgrzybka. To zdjęcie jest pamiątką po krótkich i długich spacerach. Doszło do tego że zawsze biorę ze sobą nożyk i specjalny woreczek, bo kieszenie niewygodne i za małe. Przy okazji – można kupić tu i ówdzie wegańską imitację śmietany. Bardzo się przydaje do takich przysmaków. Dodana do uduszonych z cebulką, listkiem laurowym, zielem angielskim, pieprzem i solą grzybów daje apetyczny efekt.
Zawsze mam w domu dużo mąki orkiszowej. Lubię sobie piec z niej wrapy, pity i inne kombinacje. Tu jest „placek” na drożdżach, z siemieniem lnianym. Piekę je na ogół na dużej patelni pod przykryciem. Chociaż piekarnik też wchodzi w rachubę. Dobrze ładują akumulatorek zjedzone z mlekiem roślinnym, jogurtem albo zupą. Przydatne w podróży. Chociaż łatwiej pewnie kupić bułę czy chlebek w pierwszym lepszym sklepie. Czasem jednak kończy mi się pieczywo w domu, a w związku z faktem, że mnóstwo zakażonych i chorujących ludzi olewało zasady higieny i biegało do sklepu, często z brudnymi łapami i bez maseczki, wolałam ograniczyć swoje tam pobyty. Dużo kupuję przez internet.
Przestałam lubić sklepy i komunikację zbiorową głównie z tego powodu, że muszę mieć tam kontakt z bandą bezmyślnych głupków, którzy mają w tyle moje zdrowie. Nazywam ich mordercami. Z mojego otoczenia zmarły dwie osoby, które wcale nie miały takich planów, a wręcz przeciwnie, bardzo starali się nie narażać. Ktoś jednak na nich „nacharchał” w sklepie czy przychodni. Stało się i wolałabym, żeby tak zostało. Cóż kiedy po świecie pląsają hordy morderców.
Jest lato, statystyki są pozytywne, ale na horyzoncie czai się niewiadome, z którym nie chcę się konfrontować. Wystarczy popatrzeć na inne kraje, jak to wygląda. Odkryłam w sobie pokłady introwertyzmu i doświadczam osobliwego samotniczego szczęścia. Niech tak pozostanie. Mąka orkiszowa się przyda na pewno.
Kaszka jaglana, różne owoce, w tym banan, na to mielone siemię lniane i ewentualnie sezam albo jakieś orzeszki, jogurt wegański ze sklepu i rozpuszczona gorzka czeko. Ślina mi cieknie na samo wspomnienie. Jeszcze posypałam to cukrem z wanilią.
Mój rosołek jest bardzo postny i pyszny. Zrobiłam go z podwójnej włoszczyzny, pieprzu, soli, listka laurowego i ziela angielskiego. (Warzywa wykorzystałam potem do zrobienia sałatki włoskiej, teraz to nie problem, bo można kupić pyszne wegańskie majonezy). Dodałam kilka listków pietruszki i kilka kropelek oliwy. Naprawdę był przepyszny. Uwielbiam. Jedyne co mnie ogranicza to fakt, że nie zawsze mi się chce robić sałatkę warzywną, bo ciężko mi zjeść taką ilość, a nie zawsze są chętni pod ręką. Pomyślę nad pasztetami, bo rosołek wart jest każdego wysiłku.
Na zdjęciu są różne pasty do chleba: mój smalczyk z fasoli ze smażoną cebulką i paroma owockami czarnej porzeczki, zmielone czarne oliwki (oliwkowy kawior) i kupiony krem z orzechów. Bułeczki lekko podpiekłam z opiekaczu. Wszystko bardzo apetyczne. Trafiły mi się jeszcze kabanosy Tarczyńskiego. Są ostre i dużo ich nie mogę zjeść, ale faktycznie smaczne i jest to ciekawe urozmaicenie. Od czasu, kiedy zaczęłam prowadzić ten blog bardzo dużo się zmieniło w branży spożywczej. Wegańskie produkty są na stałe nie tylko w specjalistycznych sklepach ale i w dyskontach i marketach. Korzystam z tego.
Właściwie co tu pisać. Wszystko widać. Można „szaszłykować” co się chce: paprykę, parówki wegańskie czy inne kiełbaski, oliwki, brokuła, cebulę, tofu, cukinię. Mogą być polane oliwą z pachnącymi albo ostrymi przyprawami.
Ziemniaczki są udziabdziane z naturalnym jogurtem sojowym. Biała fasolka (z puszki) usmażona z mieszanką przypraw do mięs. Obok kiszona kapustka zrobiona klasycznie (koperek, kumin, oliwa, sól, pieprz). Nic nowego, a zawsze cieszy na nowo.
Co my tu mamy?
Mój ulubiony sypki biały ryż marzenie.
Do tego cykoria z sosikiem z majonezu (z pestek słonecznika), naturalnego jogurtu sojowego i octu winnego. Chyba nawet jest tam też pesto z czosnku niedźwiedziego, bo kupiłam i do wszystkiego dodaję.
Oczywiście, jak widać, mam na talerzu dobrze ugotowaną, aż jej skórka pękała, fasolę piękny jaś. Lubię bardzo. Nawet nie zawsze dodaje jakieś zioła dla smaku, bo sama fasola jest dla mnie przepyszna. jak zwykle, że woda się z niej wygotowała i miejscami nabrała zdrowego rumianego wyglądu 😉
Zimą herbatka z róży jest, jak promień letniego słonka. Rozmarzyłam się.
Zmielone w młynku wysuszone owoce róży plus płatki i na to wrzątek.
Jak pachnie!
Mniami
Oczywiście juz tytaj na pewno kiedyś podawałam przepis. Tak się składa, że placuszki z kaszy gryczanej były kultowym daniem w moim domu. Dzieciaki uwielbiały a ich koledzy i koleżanki przybiegały po szkole, patrzyły głodnymi oczami „pani zroooobi placuszki”.
Wtedy były wegetariańskie – z białym serem. Potem robiłam je z tofu i z czego się dało.
Dzisiejszy skład:
kasza gryczana, o której niefrasobliwie zdarzyło mi się kompletnie zapomnieć
pół tofu starte na tarce
łycha izolatu białka sojowego
resztka pesto z koperku (pesto było z koperku, oleju, siemienia lnianego i czosnku, plus jakieś przyprawy i straciło świeży ponętny wygląd)
mąka orkiszowa dla gęstości
olej rzepakowy i oliwa, bo olej się skończył
warzywko, mieszanka ziół zamiast soli, sól, pieprz
woda, bo wyszło za gęste
obtoczyłam w nieaktywnych płatkach drożdżowych
na placuszku jest pycha naturalny jogurt sojowy Take it Veggie
To jest pyszny deser zbudowany z ryżu, waniliowego jogurtu sojowego i wyjętych z zamrażalnika zdrowych czarności (aronia, czarna porzeczka, borówka amerykańska).
Jeszcze nie roztajały, widać na nich szron. Nawet kupiłam w lecie specjalną zamrażarkę, z racji niewielkiej ilości miejsca hotelową, na 32 litry objętości. Kupuję owoce, myję je, obsuszam i zamrażam. Są przez całą zimę.
Generalnie mam coś do buraków. Coś tj lubię, ale z ambiwalentnymi uczuciami. Piłabym ciągle sok z kiszonych buraków, ale pleśnieje mi w garnczku. Popijam barszczyk z kartonu. Jadłabym duszone jako dodatek, ale zawsze pilniej i sprawniej wychodzi zrobienie czego innego. Efekt jest taki, że buraczki leżą w lodówce i więdną. Może dlatego, że kiedy je wyciągam na światło dzienne, wszystko naokoło robi się intensywnie buraczkowe? Skoro zatem udało się coś z nich zrobić, trzeba było to udokumentować. Pokrojone we frytki i lekko podgotowane na parze buraczki wrzuciłam na wrzący olej do smażenia i posypałam przyprawą do złocistego kurczaka albo do mięsa, już nie pamiętam. Na koniec wrzuciłam na papierowy ręcznik i odsączyłam z tłuszczu. Posoliłam. Zjadłam. Pycha.
W zasadzie dużo już o tym pisałam ale ponieważ wrzuciłam na instagram nowe zdjęcie, więc je tu umieszczę:
razowa mąka orkiszowa
otręby
nieco oleju rzepakowego
drożdże
sól i pieprz
Pani w piekarni nie chciała wierzyć, że w żytnim na zakwasie znalazłam pestki od słonecznika, a znalazłam nie tyko zębami. Mój przewód pokarmowy się zbuntował. Kiedyś przedobrzyłam i tak się porobiło, że teraz nie mogę. Uważajcie na chlebki z piekarni, zwłaszcza na ciemne, w których może się schować to i owo. Nie trzymają receptur, nawet w Gromulskim.
Na kolejnym zdjęciu skład jest taki sam, bo duszony bakłażan bardzo się udał i było go ogromnie dużo. Kolejne pierogi były z bardziej kruchego ciasta. Zamiast świeżej papryki można użyć suszonej, a przepis na to danie jest na przykład tu: Moja córka nazywa to szakszuką z bakłażana
Nazwałam tą potrawę pasztecikami dosyć umownie. Miałam nieco ugotowanej i pysznie przyprawionej soczewicy, kawałek papryki, którą posiekałam na drobne kawałeczki. Dokupiłam do tego gotowe kruche ciasto i użyłam wszystkiego stosownie do swoich możliwości manualnych. Każdy pasztecik był zawinięty inaczej, głównie chodziło o to, żeby się zmieściły na patelni. Były przepyszne i ogromnie sycące. Kolacja była już niepotrzebna.
Przyprawy do soczewicy były następujące: warzywko, kumin, curry, pieprz cytrynowy i sól.
Tak naprawdę zrobiłam kakao na mleku sojowym. W trakcie zmieniła mi się koncepcja i dorzuciłam kopiastą łyżeczkę mąki kartoflanej, rozbełtałam to gotujące się w garnku, co by kluch nie było i na koniec dodałam garść czarnej porzeczki dla okrasy. działa!
Z pamiętnika łasucha 